راهی که پیمودیم

از سال ۸۸، دغدغه من فراتر از طراحی ظاهری بود؛ دنبال "ساختار" و "سیستم" بودم. باور داشتم که کسب‌وکارها برای ورود به دنیای دیجیتال، نیاز به زیرساخت فنی محکم و فرآیندهای مهندسی‌شده دارند.

با راه‌اندازی "کانوی"، تمرکزمون رو گذاشتیم روی برنامه‌نویسی و توسعه سیستم‌های تحت وب. ما توی کدنویسی و فنی قوی بودیم، اما خروجی‌هامون اون "جذابیت بصری" که کاربر رو میخکوب کنه، کم داشت.

پروژه‌ها که بزرگ‌تر شد، فهمیدیم تکنولوژیِ خشک کافی نیست. "کد" نیاز به "رنگ" داشت. به این نتیجه رسیدیم که برای موندن در بازار و خلق ارزش واقعی، باید تیمی رو پیدا کنیم که زبان تصویر رو به اندازه زبان ماشین خوب بلد باشه.

سالها پیش که تجارت الکترونیک هنوز به شکل امروزی جا نیفتاده بود و قابل اعتماد نبود، تعدادی جوان گرافیست هم دانشگاهی تصمیم گرفتیم که نمونه کارهامونو توی یه وبلاگ اینترنتی قرار بدیم

بعد از انجام دادن هماهنگی های اولیه دست به کار شدیم و وبلاگی رو به اسم اسپانتا گرافیک افتتاح کردیم. آروم آروم تعداد بازدیدکننده های وبلاگمون زیاد شد و بازدید کننده ها از نمونه کارهامون استقبال بیشتری کردن

جدید بودن نوع خدماتمون در کنار استقبال مردم ، باعث شد حجم کاریمون زیادتر شه و به فکر گسترش تیم بیفتیم. چند گرافسیت به تیممون اضافه کردیم اما مشکلاتی که محدودیت وبلاگ سر راهمون قرار میداد، باعث چند ضربه شدید به تیم و روند اجرایی شد